Obrzędy i tradycje drużyny
W naszej drużynie na przestrzeni lat wytworzyło się sporo obrzędów i tradycji, które są wpisane w DNA naszej drużyny.
Obrzędy i tradycje
Obrzędowe przywitanie – następuje na początku zbiórki drużyny, wszyscy stają w kręgu prawym bokiem do środka. Drużynowy pierwszy wyciąga rękę na środek i mówi “Czuwaj”, następnie każdy po kolei kładzie swoją rękę i również mówi “Czuwaj”. Gdy wszyscy dołożą już swoją rękę podnosimy ręce ku górze i mówimy “witaj”.
Obrzędowe pożegnanie – następuje na końcu zbiórki drużyny zaraz przed rozejściem się. Wszyscy stają w kręgu prawym bokiem do środka. Drużynowy pierwszy wyciąga rękę na środek i mówi “Czuwaj”, następnie każdy po kolei kładzie swoją rękę i również mówi “Czuwaj”. Gdy wszyscy dołożą już swoją rękę puszczamy ręce w dół i mówimy “spadaj”.
Świeczkowisko / ognisko – tradycyjnym elementem każdej zbiórki jest świeczkowisko, bądź ognisko. Do rozpalenia wybierani są wyróżnione osoby, podczas rozpalania śpiewamy piosenkę “Ogień” (w przypadku ogniska dopuszczona na rozpoczęcie jest także, piosenka “Płonie Ognisko”). Osoby wyznaczone do rozpalenia ognia po rozpaleniu stają nad ogniem na baczność i oddają honor ogniowi.
Strażnik ognia – Przy obrzędowym ognisku drużyny wyznaczany jest przez drużynowego strażnik (bądź strażnicy) ognia, którzy mają za zadanie pilnować by ogień się utrzymywał. Strażnicy są mianowani przez drużynowego podczas ogniska, przebieg obrzędu jest następujący: przyszli strażnicy klękają przy ognisku, następnie drużynowy kijem (jak mieczem rycerzy) mianuje harcerzy na strażników ognia słowami “Mianuję cię strażnikiem ognia, strzeż ognia tego jak źrenicy oka swego”, następnie strażnik ognia odpowiada “Będę strzegł ognia tego jak źrenicy ognia swego”. Drużynowy wręcza strażnikom ognia kij, oni go przełamują i dokładają do ogniska. Strażnik ognia jest współtwórcą nastroju przy ognisku, a nie tylko zwykłym palaczem. Orientuje się co dzieje się w kręgu, rozumie magię ognia i odpowiednio dokłada drewno lub chrust by wytworzyć odpowiedni nastrój. Dokładając drewno stara pozostać się niezauważony i oddaje honor ogniowi.
Koszulki, podkoszulki – koloru czarnego lub bordowego noszone pod mundurem harcerskim, dopuszczalne są koszulki zastępów tylko w tedy, gdy wszyscy jego członkowie są w ich posiadaniu.
Koszulki, bluzy, polary drużyny – Za koszulkę drużyny przyjmuje się czarną koszulkę z plakietką drużyny na lewej piersi, identyfikatorem ZHP na prawej i nazwą drużyny na plecach. Za bluzy drużyny przyjmuję się bordową (burgundową) bluzę z kapturem z plakietką drużyny na lewej piersi, identyfikatorem ZHP na prawej i nazwą drużyny na plecach. Za polary drużyny uznaje się czarną bluzę polarową bez kaptura, z plakietką drużyny na lewej piersi, rzepem na plakietkę z imieniem na prawej piersi, falgą Rzeczpospolitej Polski na lewym ramieniu i nazwą drużyny na plecach.
Plakietka i chusta drużyny – otrzymuje się po przejściu okresu próbnego, który zwieńczony jest biegiem harcerskim sprawdzającym znajomość podstaw historii, zwyczajów i tradycji drużyny. Po ukończeniu biegu przyznaję się chustę oraz plakietkę i pagony w barwach drużyny, o ile ów osoba posiada mundur harcerski.
Plakietka drużyny (logo) – plakietka jest w kształcie czarnego romba (kopnięty kwadrat) z białą tasiemką lekko oddaloną od krawędzi. W centralnej części znajduje się ciemnozielona głowa węża z czerwonym językiem, białym okiem i białym wnętrzem paszczy. Po lewej stronie od głowy znajdują się liście dębu, a po prawej liście laurowe. Pod głową widnieje napis WDH ESKULAPY. W górym rogu widnieje liczba 27, w prawym i lewym rogu dwie pięcioramienne gwiazdki, natomiast w dolnym rogu znajdziemy lilijkę. Dwie pięcioramienne gwiazdki oznaczają 10 punktów prawa harcerskiego. Lilijka symbolizuje przynależność do Związku Harcerstwa Polskiego, ale także do wielkiej światowej rodziny skautowej, symbol czystości i cnoty rycerskiej, nawiązuje do igły magnetycznej kompasu wskazującej harcerzom kierunek działań jak i symbolizuje turystyczne wędrówki. Liście dębu i wawrzynu (lauru) – jak w krzyżu harcerskim – oznaczają cele do zdobycia: siłę, umiejętności, sprawność i wiedzę. Dąb symbolizuje męstwo, siłę ducha i odwagę, a laur to symbol honoru i zwycięstwa w walce ze swoimi słabościami. Wąż Eskulapa nawiązuje do greckiego boga medycyny Asklepiosa – symbolizuje służbę, pomoc innym i mądrość. Kolor zielony nawiązuje do lasu, życia harcerzy w zgodzie z naturą.
Barwy Drużyny – Barwy w kolorze ciemnobordowym i czarnym. Czarny nawiązuje do obszaru działania drużyny, czyli miasta Jastrzębie-Zdrój i jego górniczego charakteru (węgiel). Kolor czarny (jak na kopalni) symbolizuje siłę charakteru, czujność, gotowość do działania, skupienie i spokój w trudnych sytuacjach. Kolor bordowy – kolor krwi, czyli życia i serca włożonego w harcerską służbę, jeden z kolorów ognia, harcerskiej watry symbolu ciepła, bliskości, więzi, rodziny, przyjaźni, wiedzy i energii. Bordowy to, także kolor kultywowania i przekazywania historii oraz tradycji.
Chusty – harcerze przed przyrzeczeniem harcerskim noszą chustę włożoną za drugi guzik od górnej części munduru (szyi), a harcer
Rogatywka – podstawowym nakryciem głowy dla harcerek i harcerzy jest rogatywka wzoru ZHP (odpowiednio dla płci szara bądź zielona), rogatywkę noszą wszyscy harcerze, chyba że ukończą bieg po beret.
Beret – aby być posiadaczem beretu należy przejść bieg po beret. Posiadacz beretu to osoba, która potrafi w dzień i w nocy dojść w wyznaczone miejsce przy użyciu mapy i busoli, potrafi zapamiętać trasę i dojść do celu bez użycia mapy czy busoli, zna oznaczenia szlaków turystycznych, wykazała się odwagą, siłą ciała i ducha, kieruje się Czterema Wartościami Beretowymi, tj. Drużyna, Bóg (miłość, prawda i sprawiedliwość), Honor i Ojczyzna. Zasady zdobywania beretu bliżej określa Ogólnodostępny Regulamin Beretowy 27 WDH „Eskulapy”
Spodnie zielone – harcerze i harcerki do munduru noszą zielone spodnie (bojówki) typu ustalonego przez drużynę.
Spodenki harcerskie – w okresie letnim można nosić do munduru spodenki harcerskie. Dziewczyny czarne wzoru ZHP natomiast chłopaki zielone wzoru ZHP. Do spodenek należy nosić również czarne getry oraz bordowe wywijki.
Przyrzeczenie harcerskie – po złożeniu przyrzeczenia, osoba składająca przyrzeczenie klęka na prawe kolano, następnie każda osoba uczestnicząca w obrzędzie przyrzeczenia może podejść, złożyć życzenia i “pokazać wagę” noszenia krzyża – bycia harcerzem poprzez klepnięcie rękoma ramion osoby składającej przyrzeczenie.
Nazwy zastępów – nazwy zastępów powinny być związane z nazwą drużyny, bądź innymi wężami lub rzeczami związanymi z wężami. Do nazwy zastępu może składać się z kilku członów (np. Dzikie Żmije, Pytony, Kobry Cień, Łuski, Natrix, Rhabdophis, Młode Kobry itd.). Nazwa musi pozytywnie się kojarzyć, nie może mieć charakteru obraźliwego. Nazwy zastępów nie mogą się powtarzać i powinny być rozróżnialne od innych zastępów.
Krąg na zakończenie dnia – podczas biwaków, obozów i innych nocnych form pracy drużyny na zakończenie dnia, pojawia się tu czas na chwilę refleksji nad minionym dniem, harcerze i harcerki mogą się wypowiedzieć, co się podobało a co nie, gdy wypowiedź dobiegnie końca wszyscy harcerze stają w wspólnym kręgu – do pieśni “Wstańmy Bracia Wraz” – następnie stojąc w kręgu śpiewamy “Idzie noc”, a na koniec drużynowy bądź wyznaczona osoba puszcza w krąg iskierkę przyjaźni.
Powitanie dnia – jw. Po pobudce stajemy w kręgu i śpiewamy “Wstaje dzień”, następnie przekazywane są najważniejsze informacje i puszczana jest iskierka w krąg.
Piosenka drużyny – za piosenkę drużyny, aktualnie uznaje się “Sosenkę”.
Harcerz/harcerka roku – co roku w czerwcu na zakończenie roku harcerskiego wyłaniamy Harcerza bądź Harcerkę Roku za zebranie największej ilości „amnestii”. Osobie wyróżnionej tym tytułem przysługuje puchar przechodni.